حضرت مولانا

خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم
سر مست گفته باشد من از این خبر ندارم


شب و روز می بکوشم که را بپوشم
نه چنان دکان فروشم که دکان نو برآرم

علمی به دست مستی دو هزار مست با وی
به میان شهر گردان که خمار شهریارم

به چه میخ بندم آن را که فقاع از او گشاید
چه شکار گیرم آن جا که شکار آن شکارم

دهلی بدین عظیمی به گلیم درنگنجد
فر و نور مه بگوید که من اندر این غبارم

به سر مناره اشتر رود و فغان برآرد
که نهان شدم من این جا مکنید آشکارم

شتر است مرد عاشق سر آن مناره عشق است
که مناره‌هاست فانی و ابدی است این منارم

تو پیازهای گل را به تک زمین نهان کن
به بهار سر برآرد که من آن قمرعذارم

سر خنب چون گشادی برسان وظیفه‌ها را
به میان دور ما آ که غلام این دوارم

پی جیب توست این جا همه جیب‌ها دریده
پی سیب توست ای جان که چو برگ بی‌قرارم

همه را به لطف جان کن همه را ز سر جوان کن
به شراب اختیاری که رباید اختیارم

همه پرده‌ها بدران دل بسته را بپران
هله ای تو اصل اصلم به تو است هم مطارم

به خدا که روز نیکو ز بگه بدید باشد
که درآید آفتابش به وصال در کنارم

تو خموش تا قرنفل بکند حکایت گل
بر شاهدان گلشن چو رسید نوبهارم
" حضرت مولانا "

بنام خداوند نیک، خداوند مهر
غزلی از مولانا
بر وزن فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن ( رمل مثمن مشکول)

مانند بسیاری از غزل های مولانا دارای وحدت عاطفی ست و به کمک روابط بینامتنی و تشخیص کانون عاطفی غزل و اندیشه ها نا گزیر از آن کانون عاطفی مخاطب می تواند تا حدودی در ذهن خود رفع ابهام نماید.

مخاطب در اشعار مولانا می تواند مخاطب عام باشد.

درواقع مولانا با اشاره به من ملکوتی سخن می گوید بنابراین می توان اندیشه ها را به دیگران تعمیم داد یا پذیرفت که شاهد وقت یا حال مولوی باشد.

اشعار مولانا یک انالوژی ست. و آنالوژی حکم و نتیجه است که به کمک تشبیه بیان می شود. از میان انواع برهان های منطقی تمثیل به بهترین شکل در اشعار مولانا موجود است. مولانا هم از تشبیه تمثیل و هم تمثیل روایی بالاترین شود و بهره را گرفته است.

با تشکر
مریم راد " واژه
@ashenayeeshgh